Հայաստանեայց Առաքելական սուրբ եկեղեցին իր ուրոյն, անփոխարինելի տեղը ունեցած է եւ ունի հայկական իրականութեան մէջ, որովհետեւ, անուրանալիօրէն կը հանդիսանայ հիմնասիւներէն մէկը ազգային մեր ինքնութեան։ Դարեր շարունակ մեզի պարգեւած է ո՛չ միայն կենսական հոգեւոր առաջնորդութիւն, այլ նաեւ բացառիկ հարուստ մշակոյթ։ Երբ ոսոխները մեզ զրկած են պետականութենէ եւ փորձած են մեզ ստրկացնել, Հայաստանեայց Առաքելական եկեղեցին է որ մեզի ներշնչած է ո՛չ միայն Քրիստոնէական անբասիր հաւատք, այլ նաեւ գոյապայքարի մղում, լինելութեան յոյս եւ մաքառումի կամք ու կորով։
Ազգային մեր ըմբռնողութեան մէջ, մեր սուրբ եկեղեցին ունի նուիրականագոյն այս դերն ու կարեւոր տեղը։ Այդ իսկ պատճառով, Հայաստանեայց Առաքելական եկեղեցւոյ բարօրութիւնն ու անաղարտութիւնը կը հանդիսանան Ռամկավար Ազատական Կուսակցութեան առաջնագոյն նախապատուութիւններէն: ՌԱԿ-ի սկզբունքներով, Միածնաէջ եւ Լուսաւորչակերտ Հայաստանեայց եկեղեցին, որպէս սրբազան հաստատութիւն, պէտք է առաջնորդուի մեր բազմաթիւ երանելի հոգեւորականներու տիպար օրինակով՝ ինչպիսիք էին Գրիգոր Լուսաւորիչը, Սահակ Պարթեւը, հոգեւորական մատենագիրները, Նարեկացին, Ներսէս Շնորհալին, Գրիգոր Շղթայակիր Պատրիարքը, Ներսէս Աշտարակեցին, Խրիմեան Հայրիկը, Եղիշէ Պատրիարք Դուրեանը, Վազգէն Ա-ը. եւ ուրիշներ: Անոնք պայծառացուցած են մեր առաքելական եկեղեցին եւ պատմութեան մէջ արձանագրուած որպէս ՄԵԾ հայեր:
