Վերջերս «Խղճի ազատության եւ կրոնական կազմակերպությունների մասին Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություն կատարելու մասին» օրենքի նախագիծը լայն քննարկման առարկա է դարձել հատկապես Հայաստանում գործող իրավապաշտպան որոշ կազմակերպությունների շրջանակում, որոնք երբեք առիթը բաց չեն թողնում ցեխ շպրտելու Հայ եկեղեցու վրա: Պատճառն այն է, որ օրենքի նոր նախագծում Հայ առաքելական եկեղեցին առանձնանում է մյուս կրոնական կազմակերպություններից հատուկ կարգավիճակով, եւ Հայ եկեղեցու ու պետության հարաբերությունները կարգավորվելու են առանձին օրենքով:
Բնականաբար, Հայ առաքելական եկեղեցին առանձնանում է մյուս կրոնական կազմակերպություններից իր անցած ուղիով, պատմությամբ եւ հայ ժողովրդի կյանքում ունեցած կարեւոր դերակատարությամբ: Հայ եկեղեցու առաքելության անջնջելի հետքը դրոշմված է յուրաքանչյուր հայորդու սրտում եւ մտքում: Այժմ պատմական այս իրողությունը ամրագրվում է օրենքով նորանկախ ՀՀ-ում, որի կայացման եւ զորացման գործում կրկին մեծ է Հայ եկեղեցու դերը: Դարերի ընթացքում ժողովրդի կյանքում մատուցած իր հոգեփրկչական եւ հայապահպան առաքելությամբ Հայ եկեղեցին արդարացիորեն վաստակել է ժողովրդի սերն ու հարգանքը, որին ո՛չ մեկ օրում եւ ո՛չ էլ մեկ տարում կարելի է հասնել: Ուստի նորահայտ եւ անհայտ ծագմամբ, վտանգավոր եւ պառակտիչ գաղափարներով ինչ-որ կրոնական կազմակերպություն չի կարող հավասարվել Հայ եկեղեցուն:
