Ցանկացած խաչքար՝ ճանապարհի եզրին լինի, թե ճանապարհի խորքում, մեր ինքնության վկայությունն է։ Հեռու չէ, եկել է այն ժամանակը, երբ Հայաստանն Արևմտյան Ադրբեջան կոչող թշնամուն պիտի ցույց տալ, պիտի ապացուցել, որ Հայաստանը խաչքարերի, հիշողությունների երկիր է։ Ամեն մի խաչքար իր պատմությունն ունի։ Երբ 2022 թվականին Նիկոլ Փաշինյանը կառավարության նիստում հայտարարեց, որ «Պետք է արգելել ճանապարհներին խաչքարեր ու խաչեր տեղադրելը», մի տեսակ սարսափ զգացի։ Լավ, քրիստոնյա մեր երկրում խաչքա՞րն է քեզ խանգարում։ Ախր խաչքարը, նրա պատմական արժեքը, զորությունը հասկանալու համար, պետք մասնագետ լինել, ինչպես շինարարություն անողը պիտի «պրարաբ լինի»։
Հայաստանի ամեն մի խաչքար կենդանի մի վկայություն է, հայոց ձեռագիրն է։ Դրեց ու անցկացրեց, նսեմացնելով եղած խաչքարերը․ «Ուր գնում ես՝ պլաստմասից, երկաթից, հին կահույքի կտորներից, շինարարության ավելցուկից պատրաստված․․․ Ես հանձարարական եմ տվել, որ տեղի ունեցող գործընթացը ուսումնասիրենք և գնահատական տանք»։
