«Միշտ կան դռներ, որոնք փակ չեն»
ԵՐԿԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆ ՉԻՆԱՍՏԱՆԻ ՀԵՏ.
ՓՈՔՐ ՔԱՅԼԵՐՈՎ ԴԵՊԻ ՓՈԽԱԴԱՐՁ ՎՍՏԱՀՈՒԹՅՈՒՆ
Հեղինակներ՝ Sergio Centofanti and Հայր Bernd Hagenkord
Ինչո՞ւ է Վատիկանը երկխոսության մեջ մտնում Չինաստանի իշխանությունների հետ: Չնայած կրոնի նկատմամբ թշնամաբար տրամադրված վարչակարգի կողմից պատճառված դժվարություններին ու տառապանքներին՝ Չինաստանում կաթողիկեները հավատարիմ են մնացել Քրիստոսին և Եկեղեցուն: Այսպիսով, ինչի՞ կարող է հասցնել այսպիսի երկխոսությունը:
Եկեղեցու կյանքում երկխոսությունը առաջնային է: Եկեղեցու գործելակերպի առումով սա կարևոր տարր է՝ ինչպես իր իսկ կառույցի ներսում, այնպես էլ աշխարհի հետ իր փոխհարաբերություններում: Երկխոսել՝ նշանակում է կապի մեջ լինել հասարակության, կրոնների ու մշակույթների հետ: Վատիկանի երկրորդ ժողովը երկխոսությունը համարում է հովվական գործունեության մի ձև՝ ոչ միայն Եկեղեցու անդամների շրջանում, այլև՝ ոչ քրիստոնյաների, պետական իշխանությունների և բարի կամքի տեր բոլոր մարդկանց հանդեպ: «Եկեղեցին՝ Ժամանակակից Աշխարհում՝ “Gaudium et Spes (Ուրախություն և հույս)”» հովվական սահմանադրությունն արձանագրում է. «Բոլոր մարդիկ՝ հավատացյալներն ու անհավատները, պետք է նպաստեն այս աշխարհի պատշաճ կառուցմանը, որտեղ ապրում են միասին. ինչն, իհարկե, հնարավոր չէ՝ առանց անկեղծ և խելամիտ երկխոսության», 21:
