Ադրբեջանը սեպտեմբերի 19-ին Արցախի դեմ լայնամասշտաբ հարձակում սկսեց, որի հետեւանքով ունենք արցախահայության տոտալ շրջափակում, ավելի քան 200 զոհ, 400 վիրավոր եւ ծայրահեղ ծանր իրավիճակ։ Գորիսի տարածաշրջանի հոգեւոր հովիվ Տեր Ահարոն քահանա Մելքումյանից հետաքրքրվեցինք՝ կարո՞ղ էինք խուսափել այս պատերազմից, եւ ստեղծված իրավիճակում փրկության ի՞նչ ելքեր կան։ «Մենք՝ բոլորս գիտենք, որ մեղքը հետեւանք է ծնում, իսկ ազգը մեղքի մեջ ներքաշվեց 2018-ին՝ ընտրելով «մեղքին»։ Մեղքն էլ գործեց իր ավերը, ժամանակին պետք է հասարակությունը ոտքի կանգներ, բայց ասում են՝ լավ է ուշ, քան ավելի ուշ։ Ելք միշտ էլ կա, Աստված մեր ազգին չի թողնելու, ճիշտ է՝ մեծ փորձություններով ենք անցնելու, բայց, ի վերջո, ինչպես միշտ եմ ասել, մենք կտեսնենք մեծ Հայաստան։ Բայց դրա համար պետք է ազգը պայքարի»։
Տեր Ահարոնը հիշատակում է այս իշխանության ձախողումների եւ հանձնումների սիմվոլիկան․ «Թուրքի դրոշի օրը Շուշին տվեց, Մոնթեի ծննդյան օրը՝ Քարվաճառը, Արցախի հանրաքվեի օրը կապիտուլյացիոն փաստաթուղթը ստորագրեց, Ալիեւի կնոջ ծննդյան օրը Բերձորն ու Աղավնոն նվեր տվեց եւ, ի վերջո, եկավ Սյունիք՝ Նժդեհի մահվան օրը, այն էլ՝ ճանապարհները նրա առաջ փակեցինք, եւ չկարողացավ իր ծիսակարգն իրականացնել, բայց դա չի նշանակում, որ ինքն իր նպատակներից հետ է կանգնել։ Սեպտեմբերի 21-ին էլ Եվլախում Արցախի վերջնական կապիտուլյացիան ստորագրեց, այսինքն՝ մեր բոլոր տոներն ինքը վերածեց սգի։ Էլ չասեմ, որ Արցախը ճանաչեց Ադրբեջանի մաս, իսկ այդքան բանը կաներ միայն թուրքը»։
